ฉันได้แต่นั่งมอง...โทรศัพท์
และอยู่กับความทรมานของการห่วงหา
ข้อความที่ส่งไป สายสุดท้าย ตั้งแต่เราอำลา
เธอไม่เคยตอบกลับมาหรือโทรหาฉันเลย
หนทางที่เลือกคือต้องปิดโทรศัพท์
และบอกกับหัวใจ...ว่าเราปิดเครื่องไปเฉย ๆ
ที่โทรศัพท์มันเงียบ ไม่ใช่ไม่มีใครคิดถึง ไม่มีใครโทรหาเราเลย
โธ่..หัวใจเอ๋ย.. สงสารตัวเองจับใจ
........................................
........................................
ถ้าฉันตัดสินใจโทรไปหาเธออีก
เธอจะรับสายฉันไหม..
ฉันกลัวจนไม่กล้าจะโทรไป
กลัวความห่วงใยถูกหมางเมิน
ฉันเกลียดที่เราเป็นแบบนี้
เกลียดที่เราดูห่างเหิน
ทั้งที่ฉันแคร์และคิดถึงเธอเหลือเกิน
ได้โปรดเถอะ ถ้าไม่ลำบากเกิน หวังว่าเธอจะบังเอิญโทรมา....
Home My Literature กลอนแอบน้อยใจ: โทรไปก็ไม่รับ โทรกลับก็ไม่มี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น
(
Atom
)
แสดงความคิดเห็น