กลอนแอบน้อยใจ: โทรไปก็ไม่รับ โทรกลับก็ไม่มี

22:11

•

My Literature

ฉันได้แต่นั่งมอง...โทรศัพท์
และอยู่กับความทรมานของการห่วงหา
ข้อความที่ส่งไป สายสุดท้าย ตั้งแต่เราอำลา
เธอไม่เคยตอบกลับมาหรือโทรหาฉันเลย
หนทางที่เลือกคือต้องปิดโทรศัพท์
และบอกกับหัวใจ...ว่าเราปิดเครื่องไปเฉย ๆ
ที่โทรศัพท์มันเงียบ ไม่ใช่ไม่มีใครคิดถึง ไม่มีใครโทรหาเราเลย
โธ่..หัวใจเอ๋ย.. สงสารตัวเองจับใจ

READ MORE

เรื่องสั้น: ต้นไม้กับกาฝาก

22:23

•

My Literature

           ฉันเป็นเพียงต้นไม้ต้นเล็ก ๆ ต้นหนึ่งที่ยืนต้นเดียวดายอยู่เพียงลำพังในป่าใหญ่ ฤดูฝนที่ผ่านเข้ามาทำให้ฉันได้นํ้าอาหารที่สมบูรณ์แตกกิ่งผลิใบ และอีกไม่นานดอกแห่งความมุ่งมั่น อันเป็นผลมาจากแร่ธาตุอาหารที่ฉันเฝ้าเพียรสะสมมาตลอดเวลาทั้งชีวิตคงจะปรากฎขึ้น...ถึงแม้ดอกใบฉันจะเล็กจนมองดูไม่มีความหมายไร้ซึ่งคุณค่าหากเทียบกับต้นไม้ใหญ่ในป่านี้ แต่นั่นคือความภูมิใจของต้นไม้อย่างฉัน

          ในวันที่ฝนพรำ สายลมพัดมาเป็นละลอกสะบัดให้สายฝนแกว่งไกว เมล็ดกาฝากเมล็ดหนึ่งลอยเคว้งคว้างมาในสายลม ฉันคิดว่า..คงถูกนกสักตัวทิ้งไว้บนต้นไม้อื่นจนถูกลมฝนพัดปลิวมา ตอนนี้กำลังแสวงหาที่ยึดเหนี่ยว ฉันเห็นแล้วรู้สึกห่วงใย ด้วยความหวังดียื่นกิ่งก้านไปรับเมล็ดกาฝากไว้ ให้กาฝากได้อาศัยอยู่บนกิ่งของฉัน แบ่งปันนํ้าอาหารที่ฉันสะสมไว้ให้ 

READ MORE

ไดอารี่: ณ ศาลายา ย่ำค่ำในวันเหงา ๆ

17:02

•

My Diary

        วันอาทิตย์ ที่ 2 กันยา ที่ผ่านมาเป็นวันที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งแจ่มใสที่สุดในสัปห์ดา เนื่องจากในรอบหลายวันที่ผ่านมามีฝนตกตอนช่วงเย็น ๆ ตลอดเลย แล้วก็มักจะตกตอนคนเลิกงานซะด้วย 16.00 น. เมื่อไหร่โปรยลงมาทันทียังกะตั้งนาฬิกาปลุก 

        ตลอดวันนี้ฉันหาโน่นนี่ทำเพื่อต่อสู้กับความเหงา..กับการคิดถึงใครบางคน..จนใกล้จะสิ้นวัน จนไม่รู้จะทำอะไรดีแล้ว ดีที่อากาศเป็นใจ...ฉันจึงอยากจะไปขี่จักรยานเล่นสักหน่อย เป็นเวลาสี่โมงเย็นแล้ว ในตอนที่ฉันตัดสินใจดีดตัวลุกจากที่นอน เพื่อไปยืมจักรยานสีขาวสักคันที่หน้าคอนโด โชคดียังมีเหลือตั้งคันนึง เกือบไม่ได้ปั่นแล้วไง...

READ MORE

ไดอารี่: ใช้ชื่ออะไรใน blog ดี

10:26

•

My Diary

         
         เขียนไว้เป็นบันทึกความทรงจำสักหน่อย

         blog นี้ เป็น blog แรกที่เริ่มทำ ณ ตอนนี้คิดซะว่าหัดทำ ทำเล่น ๆ แต่ข้อมูล การเขียนต่าง ๆ นานา ก็ใส่กันไปตามจริง ชนิดหมดไส้หมดพุงนะ เนื่องจากว่า blogger เนี่ย ไม่เคยมีอยู่ในหัวเลยว่า จะเลือกเว็บนี้ในการเขียน blog 

READ MORE

ธรรมะประสาโฉด: ความทุกข์-ความสุข

09:30

•

My Literature

                       ช่วงเวลาหนึ่ง ๆ ของชีวิตคนเราช่างแสนสั้น แม้ว่า ณ ห้วงเวลาที่เรากำลังผ่านเลยมันนั้น เราจะรู้สึกว่ามันช่างนานเหลือเกินแต่เมื่อเราผ่านพ้นมันไปและหวนกลับมามองมันอีกครั้ง เราจะพบว่า แม้ช่วงเวลาแห่งความทุกข์ก็สั้น แม้ช่วงเวลาแห่งความสุขก็ยิ่งสั้น เป็นแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของชีวิตแค่นั้น หากเรามองเห็นอดีตเมื่อเราทุกข์ก็อาจทำให้เราร้องไห้ได้ หรือหากเมื่อเรามองเวลาที่เปี่ยมไปด้วยความสุขก็คงทำให้เราเผลอยิ้ม ทั้งที่บางครั้ง หากตรึกตรองดี ๆ แล้ว เราอาจจะยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ ว่าทุกข์-สุข แท้จริงแล้วคืออะไร แค่เรียนรู้และจดจำไปตามที่ใครต่อใครเขารู้เขาพูด มาตั้งแต่เป็นทารกจนโต 

READ MORE